رباط پریودنتال

رباط پریودنتال (Periodontal fiber) ، معمولاً به اختصار PDL ، گروهی از الیاف بافت همبند تخصصی است که در اصل دندان را به استخوان آلوئول که در آن قرار دارد ، وصل می کند. از یک طرف داخل سیمان ریشه و از طرف دیگر بر استخوان آلوئولار وارد می شود.

ساختمان

PDL از الیاف اصلی ، بافت همبند سست ، سلولهای انفجار و clast ، الیاف اکسیتانان و سلول باقیمانده از مالاسز تشکیل شده است.

رباط آلوئلودنتال

گروه اصلی الیاف پریودنتال است که از پنج زیر گروه تشکیل شده است: تاج آلوئول ، افقی ، مورب ، آپیکال و بین ریشه ای . الیاف اصلی به غیر از رباط آلوئولودنتال ، الیاف ترانسسپتال هستند.

همه این الیاف به دندان کمک می کند تا در برابر نیروهای فشاری قابل توجهی که در حین جویدن وجود دارد مقاومت کند و در استخوان نگه داشته شود. انتهای الیاف اصلی که در داخل سیمان یا استخوان آلوئولار قرار دارند م، الیاف شارپه در نامیده می شوند.

الیاف تاج آلوئول (I) از قسمت گردنی ریشه تا تاج استخوان آلوئولار جریان دارد
الیاف افقی (J) به سیمان آپیکال به الیاف تاج آلوئول متصل شده و به طور عمود از ریشه دندان گرفته تا استخوان آلوئول متصل می شوند ..
الیاف مورب(K) بیشمارترین الیاف در لیگامان پریودنتال هستند که از سیمان در جهت مورب عبور می کنند تا داخل استخوان کرونال وارد شوند. این الیاف در برابر نیروهای عمودی مقاومت می کنند
الیاف آپیکال از سیمان در اطراف لبه ریشه تا استخوان تابیده می شوند و پایه سوکت یا آلوئول را تشکیل می دهند.
الیاف اینتررادیکولار فقط بین ریشه دندانهای چند ریشه ای مانند پرمولرها و مولرها یافت می شوند. آنها از سیمان رادیکولار تا استخوان آلوئول گسترش می یابد.

بافت همبند سست

بافت همبند سست حاوی الیاف ، ماتریکس خارج سلولی ، سلول ها ، اعصاب و رگ های خونی است. جزء خارج سلولی از الیاف کلاژن نوع 1 ، 3 و 5 تشکیل شده است. الیاف کلاژن PDL با توجه به جهت و مکان آنها در طول دندان طبقه بندی می شوند. سلول ها شامل فیبروبلاست ، سلولهای دفاعی و سلولهای مزانشیمی تمایز نیافته هستند

سلولهای مالاسز

این گروه از سلولهای اپیتلیال پس از جدا شدن غلاف ریشه اپیتلیال هرتویگ در هنگام تشکیل ریشه ، در PDL بالغ قرار می گیرند. آنها پلکسی را تشکیل می دهند که دندان را احاطه می کند. سلولهای مالاسز ممکن است تحت شرایطی باعث ایجاد کیست شوند.

الیاف اکسیتالان (Oxytalan)

الیاف Oxytalan منحصر به فرد برای PDL و طبیعت الاستیک آن است. این الیاف به موازات سطح ریشه و سطح مورب از داخل سیمان می گذارد . تصور می شود این عملکرد باعث حفظ پتانسیل رگ های خونی در هنگام فشار اکلوزالی می شود. برای تعیین عملکرد دقیق الیاف اکسیتانان تحقیقات بیشتری لازم است

ترکیب بندی

مقدار PDL حدود 70 درصد آب تخمین زده شده است که تصور می شود تأثیر قابل توجهی در توانایی دندان در تحمل بارهای استرس دارد. کامل بودن و سلامت PDL برای عملکرد دندان ضروری است.

PDL از عرض 0.15 تا 0.38 میلی متر و نازکترین قسمت آن در وسط سوم ریشه واقع شده است. عرض آنها به تدریج با افزایش سن کاهش می یابد.

PDL بخشی از پریودنشیم است که اتصال دندان ها به استخوان آلوئول اطراف آن را از طریق سیمان فراهم می کند.

PDL در فضای پریودنتال از 0.4 تا 1.5 میلی متر بر روی رادیوگرافی ها ، ناحیه ای بین لامینا و استخوان آلوئولار قابل مشاهده است

توسعه

سلولهای PDL یکی از انواع سلولهایی است که از فولیکول دندان حاصل می شود واین پس از اتمام تشکیل تاج و با شروع رشد ریشه رخ می دهد.