نوتروپنی

نوتروپنی (Neutropenia)، یک نارسایی ایمنی ناشی از نقص نوتروفیل است. تعداد نوتروفیل کمتر از ۱۵۰۰ در میلی مترمکعب غیرطبیعی است، که در نتیجه کاهش تولید نوتروفیل یا افزایش تخریب این سلول‌ها حادث می‌شود.

وجود نوتروفیل‌ها در پیشگیری و محدودیت عفونت‌های باکتریایی ضروری است، لذا بیمار مبتلا به نوتروپنی بیشتر در معرض خطر عفونت‌هایی با منشا داخلی و خارجی قرار می‌گیرد (مسیر معدی روده‌ای و پوست از منابع داخلی می‌باشند).

خطر عفونت در افراد مبتلا به نوتروپنی نه فقط به دلیل شدت کاهش (شمارش نوتروفیل‌ها) آن، بلکه طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی نیز در بروز آن دخالت دارد. تعداد واقعی نوتروفیل‌ها معروف به “شمارش کامل نوتروفیل‌ها ” به اختصار ANC با محاسبهٔ ساده ریاضی و به کارگیری اطلاعات به دست آمده از آزمایش CBC و آزمون افتراقی بدست می اید.

خطر عفونت با طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی افزایش پیدا می‌کند، حتی اگر نوتروپنی ملایم باشد. به‌طور معکوس نیز در نوتروپنی شدید اگر طول مدت زمان آن زیاد نباشد، عفونتی ایجاد نمی‌شود، مثل آنچه بعد از شیمی درمانی ایجاد می‌شود.

درمان

بر اساس علت ایجاد نوتروپنی، درمان آن متفاوت است. در نوتروپنی ناشی از مصرف دارو، در صورت امکان داروی مسبب باید قطع شود. در درمان نئوپلاسم، نوتروپنی ممکن است موقتاً تشدید و با بهبودی مغز استخوان برطرف گردد. در صورتی که اختلالات ایمنولوژیک عامل ایجادکننده باشد، کورتیکواستروئید تجویز می‌شود.

قطع یا کاهش شیمی درمانی یا پرتو درمانی ایجادکنندهٔ نوتروپنی نیز می‌تواند در رفع آن مفید واقع شود. گر چه در مورد درمان‌های قطعی تجویز فاکتور رشد برای دستیابی به حداکثر تأثیر ضدتوموری ترجیح داده می‌شود.

در صورت بروز تب در بیماران مبتلا به نوتروپنی، باید بلافاصله در بیمارستان بستری و از نظر عفونت تحت نظر قرار گیرد. از خون، ادرار و خلط بیمار باید کشت تهیه گردیده و عکس‌برداری از قفسه سینه انجام شود. برای اطمینان از انجام درمان علیه ارگانیسم مسبب، آنتی‌بیوتیک وسیع الطیف قبل از جواب کشت تجویز می‌شود، ولی پس از دستیابی به جواب کشت، ممکن است نوع آنتی‌بیوتیک تغییر داده شود.