کراتین فسفات (Creatine)

کراتین فسفات (Creatine) یک ترکیب نیتروژنه ذخیره‌کننده فسفات در سلول‌های ماهیچه است و بعد از دهیدراته شدن کراتین و بدون کاتالیزور، کراتین به کراتینین تبدیل می‌شود که بعداً از راه کلیه‌ها پالایش می‌شود.

کراتین که منشاء عمده تولید انرژی در ماهیچه است. روزانه تقریباً ۲ درصد کراتین بدن به کراتینین تبدیل می‌شود. کراتینین محصول کاتابولیک کراتین فسفات است که در سفت شدن ماهیچه اسکلتی مصرف می‌شود و سپس با جریان خون به کلیه‌ها می‌رود.

متابولیسم کراتین

کراتین در متابولیسم ماهیچه اهمیت فراوانی دارد، زیرا از راه سنتز فسفوکراتین؛ مولکول پرانرژی ایحاد می‌نماید. این ماده طی دومرحله ساخته می‌شود، ابتدا سنتز گلیکو سیامین می‌باشد که از واکنش بین گلیسین و آرژنین در کلیه ها؛ مخاط روده؛ لوزالمعده و احتمالاً درکبد صورت می‌گیرد وحاصل آن به عنوان اثر مهاری تولید از طریق فید بک منفی عمل می‌کند، سپس گلیکوسیامین (گوانیدواستات) به کبد انتقال می‌یابد و پس از متیله شدن تبدیل به کراتین می‌شود، و کراتین حاصل وارد خون شده، در تمام بدن خصوصاً بافت‌های ماهیچه گسترش می‌یابد زیرا بافت‌های ماهیچه بیشترین مصرف‌کننده کراتین بوده و معمولاً مقدار کراتین باتوده ماهیچه نسبتی متعادل دارد. ودرنهایت کراتینین دراثر دهیدراتاسیون (ازدست دادن آب) کراتین درماهیچه ایجاد می‌شود. کراتینین آزاد شده دیگردرمتابولیسم بدن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و از کلیه دفع می‌شود.