هرپس ژنژیواستوماتیت

ژنژیواستوماتیت  ترکیبی ازالتهاب لثه و استوماتیت یا التهاب مخاط دهان است.هرپس ژنژیواستوماتیت اغلب در اولين herpes simplex infection (اوليه) تبخال است. از شدت بیشتری نسبت به تبخال لبیالیس (زخمهای سرد) برخوردار است که اغلب موارد بعدی هستند. هرپس ژنژیواستوماتیت اولیه شایعترین عفونت ویروسی دهان است.

هرپس ژنژیواستوماتیت اولیه (PHGS) بیانگر الگوی بالینی ظاهری عفونت primary herpes simplex virus (HSV) است ، زیرا اکثریت قریب به اتفاق سایر عفونتهای اولیه بدون علامت هستند. PHGS عمدتا توسط HSV-1 ایجاد می شود و به طور عمده در کودکان است. علائم آن ، تب ، بی اشتهایی ، تحریک پذیری ، ضعف و سردرد ممکن است پیش از بیماری بروز کند.

این بیماری به صورت تاولهای متعدد ، که به سرعت پاره می شوند و به زخم های نامنظم دردناک که توسط غشاهای زرد-خاکستری پوشیده شده اند ،تبدیل می شوند.

علائم و نشانه ها

علائم این بیماری خفیف یا شدید است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بیمار قادر به جویدن یا بلعیدن نیست
• زخم های داخل گونه ها یا لثه ها
• تب
• ناراحتی عمومی ، اضطراب یا احساس بیماری
• دهان بسیار دردناک است و بیمار میلی به خوردن غذا ندارد
• Halitosis (بوی بد دهان)

دلایل

هرپس ژنژیواستوماتیت عفونت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است. HSV یک ویروس DNA دو رشته است که به دو دسته طبقه بندی می شود. HSV-1 و HSV-2.

HSV-1 عمدتاً مسئول عفونت های دهان ، صورت و چشم است در حالی که HSV-2 مسئول بیشتر ضایعات پوستی تناسلی و جلدی است. هر دو HSV-1 و HSV-2 می توانند علت بیماری هرپس ژنژیواستوماتیت باشند ، اگرچه HSV-1 در 90٪ علت عفونت است.

عفونت های لثه می توانند به صورت حاد یا مکرر بروز کنند. عفونت حاد به اولین حمله ویروس اطلاق می شود و در صورت فعال شدن مجدد ویروس نهفته ، مجدد عود می کند. هرپس ژنژیواستوماتیت عمدتا در کودکان ، به ویژه در افراد زیر شش سال مشاهده می شود.

در سطوح خارجی ویروس کوتاه مدت است ، اما بسیار مسری است. بیشتر افراد ویروس را از طریق تماس مستقیم به دست می آورند ، می تواند با اختلال در یکپارچگی پوست ، غشاهای مخاطی وارد بدن شود یا از طریق ترشحات آلوده مانند بزاق وارد بدن شود. ویروس هنگامی که به سلول اپیتلیال نفوذ کرد ، تکثیر می شود ، سپس از طریق انتهای اعصاب حسی به گانگلیون عصبی مربوطه (یعنی گانگلیون سه قلو) می رود. در گانگلیون عصبی ویروس وارد یک مرحله نهفته می شود و تا زمانی که دوباره فعال شود خفته است. فعال سازی مجدد می تواند خودبخود یا تحریک شده توسط تعدادی از عوامل مانند: تقویت مجدد با اثر مستقیم محرک ها ، سرکوب سیستم ایمنی بدن ، نور ماوراء بنفش ، بیماری های تب دار و استرس باشد.

درمان

از داروهای ضد ویروسی برای درمان هرپس ژنژیواستوماتیت مانند آسیکلوویر ، والاسیکلوویر ، فامسیکلوویر ، استفاده می شود و در موارد مقاوم نیز می توان از فسکارنت استفاده کرد. درمان مانع عود نمی شود.همچنین درمان با داروهای ضد تب ، بی حسی دهان و مسکن ها اغلب مورد نیاز است. در موارد شدید هرپس ژنژیواستوماتیت ، شستشوی دهان در رفع ناراحتی دهان مفید است. مواد حاوی ماده بی حسی موضعی مانند لیدوکائین و دیفن هیدرامین و همچنین مواد پوشش دهنده مانند آنتی اسیدهای حاوی منیزیم میتوانند مفید باشند. به منظور جلوگیری از کم آبی ، مصرف مایعات خوراکی لازم می باشد.

برای کاهش خطر ابتلا به HSV از جمله اقدامات احتیاطی می توان از جمله موارد زیر استفاده کرد.

• از تماس بزاق کسانی که دارای HSV فعال هستند خودداری کنید
• از تماس مستقیم با ضایعات فعال خودداری کنید (در صورت تماس ، اطمینان حاصل شود که منطقه به درستی شسته شده است)
• کسانی که دارای HSV مکرر هستند می توانند از کرم لب ضد آفتاب استفاده کنند زیرا نور ماوراء بنفش محرک عفونت است.