نوتروفیل

نوتروفیل یا خنثی دوست ( Neutrophil) نوعی گویچهٔ سفید بیگانه‌خوار است. نوتروفیل‌ها دارای کموتاکسی (شیمی‌رَوی) هستند و در دستگاه ایمنی بدن انسان، در خط دوم دفاع غیراختصاصی قرار دارند.

نوتروفیل‌های گلبول‌های سفید کروی شکلی هستند. این گلبول‌ها ۱۲ تا ۱۸ میکرون قطر دارند. عمر نوتروفیل‌ها حدود ۶ ساعت تا چند روز است. نوتروفیلها بیش از ۶۰٪ گلبول‌های سفید خون را تشکیل می‌دهند ودارای هسته لبوله (چند لوبه) می‌باشند، توانائی بیگانه خواری (فاگوسیتوز) دارند. وضعیت هسته بسیار متراکم و کناری بوده و در وسط آن فرورفتگی وجود دارد و تا نصف قطر سلول می‌رسد. دارای سیتوپلاسم وسیع می‌باشند و نسبت هسته به سیتوپلاسم مساوی است. گرانول‌های نوتروفیلی ظریف و صورتی رنگ، اندازه آن‌ها متغیر است.گرانول های نوتروفیل شامل ۴ نوع اولیه یا آزروفیلیک، ثانویه یا اختصاصی، گرانول های ثالثه و وزیکول های ترشحی می باشد. گرانول‌های اولیه عمدتاً گرد و قطر ۵۰۰ نانومتری دارند. از مرحله متامایلوسیت به نسبت گرانول‌های اولیه به ثانویه حدود ۱ به ۲ می‌باشد. نوتروفیل‌ها دستگاه گلژی کوچکی دارند. نوتروفیلها در عفونت‌های حاد مانند بیماریهای عفونی و آپاندیسیت حاد در خون افزایش می‌یابند. نوتروفیل‌ها و مونوسیت‌ها گویچه‌های سفیدی هستند که توانایی تراگذری (دیاپدز) را دارند.

عملکرد

نوتروفیل ها از طریق حرکت آمیبوئید فرآیندی به نام کموتاکسیس را طی می کنند که به آنها اجازه می دهد به سمت مکان های عفونت یا التهاب حرکت کنند. گیرنده های سطح سلول به نوتروفیل ها اجازه می دهند که شیب های شیمیایی مولکول هایی مانند اینترلوکین 8 (IL-8) ، گاما اینترفرون (IFN-γ) ، C3a ، C5a و Leukotriene B4 را شناسایی کنند که این سلول ها از آنها برای هدایت مسیر مهاجرت خود استفاده می کنند.

نوتروفیل ها گیرنده های خاص و متنوعی دارند ، از جمله آنهایی که برای مکمل ، سیتوکین هایی مانند اینترلوکین ها و IFN-γ ، شیمیوکین ها ، لکتین ها و سایر پروتئین ها وجود دارند. آنها همچنین گیرنده هایی را برای شناسایی و چسبیدن به گیرنده های اندوتلیوم و Fc برای آپسونین بیان می کنند.

نوتروفیل ها فاگوسیت هایی هستند ، که قادر به بلعیدن میکروارگانیسم ها یا ذرات هستند. برای شناسایی ، اهداف آنها باید توسط اپسونین ها پوشانده شوند – فرایندی که به عنوان opsonization آنتی بادی شناخته می شود. آنها می توانند بسیاری از میکروبها را درون خود کرده و از بین ببرند

گرچه نوتروفیل ها می توانند بسیاری از میکروب ها را از بین ببرند ، تعامل نوتروفیل ها با میکروب ها و مولکول های تولید شده توسط میکروب ها اغلب باعث تغییر در گردش نوتروفیل ها می شود. توانایی میکروب ها برای تغییر سرنوشت نوتروفیل ها بسیار متنوع است و از طولانی شدن طول عمر نوتروفیل تا ایجاد لیز سریع نوتروفیل ها پس از فاگوسیتوز متغیر است. گزارش شده است كه كلاميديا ​​پنومونيه و نايسريا گونوره به تأخير انداختن آپوپتوز نوتروفيل ميپردازند بنابراین ، برخی از باکتری ها – و آنهایی که عمدتا پاتوژن درون سلولی هستند می توانند طول عمر نوتروفیل ها را با اختلال در روند طبیعی آپوپتوز خود به خود و / یا PICD (مرگ سلولی ناشی از فاگوسیتوز) افزایش دهند. در انتهای دیگر طیف ، برخی از عوامل بیماری زا مانند استرپتوکوک پیوژنز قادر به تغییر سرنوشت نوتروفیل ها پس از فاگوسیتوز با ترویج لیز سریع سلول و / یا سرعت بخشیدن به آپوپتوز تا نقطه نکروز ثانویه هستند.