یاخته ماهیچهای (میوسیت) نوعی یاخته موجود در بافت ماهیچهای است. یاختههای ماهیچهای طی فرایندی به نام ماهیچهزایی از یاختههایی به نام جوانهماهیچه (Myoblast) پدید میآیند. شکلهای تخصص یافتهای از یاختههای ماهیچهای وجود دارد: یاختههای ماهیچهای قلبی، یاختههای ماهیچهای اسکلتی، و یاختههای ماهیچهای صاف. یاخته ماهیچهای قلبی مسئول تولید تکانههای الکتریکی است که کنترل ضربان قلب و نیز اعمال دیگری را برعهده دارند. در یاختههای ماهیچهای اسکلتی، هستهها معمولاً در محیط یاخته قرار دارند، در حالی که در یاختههای ماهیچهای قلبی هستهها معمولاً در مرکز یاخته واقع شدهاند.
نامگذاری
هر رشتهٔ ماهیچهای توسط یک لایه از بافت همبند ویژه به نام بافت همبند در ماهیچه اسکلتی فراگرفته شدهاست.
سارکوپلاسم در واقع سیتوپلاسم یاختههای ماهیچهای است. بخش بزرگی از سارکوپلاسم با تارچهها، که رشتههای طویل پروتئینی متشکل از رشتههای ماهیچهای هستند پرشدهاست. سارکوپلاسم همچنین دارای گلیکوژن است که انرژی یاخته را در طی فعالیتهای شدید فراهم میکند. سارکوپلاسم حاوی میوگلوبین نیز هست که اکسیژن را به منظور فعالیتهای ماهیچهای آتی ذخیره میکند.
سه نوع رشتهٔ ماهیچهای وجود دارد:
رشتههای ضخیم که از مولکولهای پروتئینی به نام میوزین تشکیل شدهاند. این رشتهها همان فیلامانهای تیرهای هستند که نوار A را در دستجات ماهیچهای تشکیل میدهند.
رشتههای نازک از مولکولهای پروتئینی به نام اکتین تشکیل شدهاند. این رشتهها همان فیلامانهای روشنی هستند که نوار I را در دستجات عضلانی تشکیل میدهند.
رشتههای الاستیک از تیتین (Titin) که یک پروتئین بزرگ فنری است تشکیل شدهاند. این رشتهها متصلکننده رشتههای ضخیم به نوار Z هستند.
رتیکولوم سارکوپلاسمیک (Sarcoplasmic Reticulum) که همچنین تحت عنوان شبکه آندوپلاسمی صاف شناخته میشود، به شکل یک شبکه در اطراف هر تارچه قرار گرفتهاست. شبکه سارکوپلاسمیک به عنوان مخزن یونهای کلسیم عمل میکند. آزاد شدن کلسیم از خلال کانالهای دریچه دار غشایی، باعث تحریک انقباض یاخته ماهیچهای میشود. سارکولما (sarcolemma) در واقع غشای پلاسمایی رشتههای ماهیچهای است. در رشتههای ماهیچهای، چندین هسته مسطح دیده میشود که به سارکولما محکم فشرده شدهاند. در حقیقت هر فیبر ماهیچهای حاصل جوش خوردن و ادغام چندین جوانهماهیچه (Myoblast) است و هر هسته نمایانگر هسته یک جوانهماهیچه است