عاج دندان

عاج دندان

عاج دندان یا دنتین ( Dentin) بافتی مینیرالیزه‌ است که تنهٔ اصلی دندان را تشکیل می‌دهد. عاج در ناحیهٔ تاج، به وسیلهٔ مینا، و در ناحیهٔ ریشه، به وسیلهٔ سیمان پوشیده شده‌است. محل اتصال عاج و مینا به صورت حاشیهٔ دندانه داری است و اتصال عاجی-مینایی یا DEJ (Dentino-Enamel Junction) نام دارد. در صورتی‌که اتصال عاجی-سیمانی یا DCJ (Dentino-Cementum Junction) مشخص و واضح نیست.

خصوصیات فیزیکی عاج

رنگ عاج در مقایسه با رنگ مینا، زرد است. نور به آسانی می‌تواند از مینای مینیرالیزه و نازک عبور کند و به وسیلهٔ عاج، منعکس شود. به همین علت، تاج دندان، تقریباً نمای زردرنگی دارد. از آنجا که مادهٔ معدنی عاج بسیار بالا و تنها مقداری کمتر از میناست، بنابراین می‌توان گفت که عاج از استخوان و سیمان سخت تر، و از مینا سست‌تر است.

خصوصیات شیمیایی و سلولی عاج

وزن عاج بالغ را حدود ۷۰٪ مواد معدنی، ۲۰٪ مواد آلی و ۱۰٪ آب تشکیل می‌دهد. عاج به وسیلهٔ سلول‌هایی به نام ادنتوبلاست ساخته می‌شود که در محیط پالپ قرار دارند و زواید سلولی آن‌ها درون عاج و در ساختارهایی لوله مانند به نام «توبولهای عاجی» گسترده شده‌اند. این سلول‌ها در ابتدا ماتریکس آلی دنتین را می‌سازند و سپس آن را کلسیفیه می‌کنند.

انواع عاج

درباره این مطلب نظر دهید !

مطالب زیرا حتما بخوانید ...