نوعی از جراحیهای ترمیمی دهان و دندان میباشد که طی آن طول تاج دندان را با شکافتن، به پایین کشیدن یا برداشتن بافت لثهای و تراشیدن بافت استخوانی اطراف آن افزایش میدهند تا انجام ادامهٔ درمان بر روی دندان امکانپذیر گردد. این عمل بعضاً با عنوان کلیتر جراحی لثه نیز شناخته میشود.
چگونگی انجام جراحی
دندانپزشک به منظور انجام عمل جراحی افزایش طول تاج بر روی دندان آسیب دیده ابتدا آن موضع را بی حس نموده و پس از آن با ایجاد شکاف بر روی بافت لثهای اطراف دندان، نسج آن را شل کرده و به آرامی از اطراف دندان کنار میزند تا ریشه و بافت استخوانی نگهداراندهٔ آن نمایان شود. در پارهای از موارد تنها برداشتن مقدار کمی از بافت لثه کافی است تا دندان را آمادهٔ پذیرش روکش سازد ولی در بیشتر مواقع باید چند میلیمتر از استخوان نگهدارندهٔ ریشه نیز برداشته شود تا حدود ۲ میلیمتر از دندان در بیرون از بافت استخوانی فک قرار گیرد. برداشتن استخوان توسط لوازمی همچون قلم دندانپزشکی صورت میگیرد. پس از آنکه پریودنتیست از افزایش طول تاج دندان به میزان لازم اطمینان حاصل کرد، محل جراحی با سرم استریل شستشو داده شده و لثه بخیه زده میشود. همچنین به منظور محافظت موضع جراحیشده از تحریکات، روی آن را با خمیر پانسمان داخل دهانی (انگلیسی: intraoral bandage) میپوشانند. خمیر پانسمان در عرض چند ساعت سفت میشود. پس از ۷ روز بیمار باید برای کشیدن بخیهها مجدداً به دندانپزشک مراجعه نماید.