اتصال کمربندی

اتصال کمربندي یا حلقه اتصالی ( adherens Zonula) این اتصال بعد ازاتصال محکم قرار می گیرد. فاصله غشا سلول در این حالت 20 نانومتر است که فاصله معمول بین غشا دو سلول می باشد. این اتصال بصورت کمربندي و سراسري است که از ویژگی هاي آن ضخیم شدگی غشا و تشکیل پلاك سیتوپلاسمی است. پلاك سیتوپلاسمی، تجمع فیلامنت هاي سیتوپلاسمی از نوع میوزین ، ∝ اکتینین و وینکولین در ناحیه غشا ضخیم شده می باشد. میکرو فیلامنتها ازاین ناحیه به قسمت هاي رأسی سلول کشیده می شود و شبکه انتهایی را تشکیل می دهند

اتصال adherens به عنوان یک اتصال سلولی تعریف می شود که صورت سیتوپلاسمی آن با اسکلت اکتین مرتبط است. آنها می توانند به عنوان گروههایی که سلول را محاصره می کنند (adhesrens zonula) یا به عنوان نقاط اتصال به ماتریکس خارج سلول (پلاک های چسبندگی) ظاهر می شوند.

ساختمان

اتصالات Adherens از پروتئین های زیر تشکیل شده است:

کادرفرین cadherins خانواده ای از پروتئین های منتقل شده است که به روش وابسته به کلسیم با سایر مولکول های کادرفین روی سلولهای مجاور ، همودیمرها را تشکیل می دهند.
p120 (که بعضا دلتا کاتنین نامیده می شود) منطقه juxtamembrane کادرین را به هم متصل می کند.
γ-کاتنین یا گاما-کاتنین (پلاکوگلوبین) به منطقه اتصال کاتنین از cadherin متصل می شود.
α-catenin یا α-catenin کادرین را بطور غیرمستقیم از طریق β-catenin یا plakoglobin متصل می کند و سیتوسکلت اکتین را با cadherin پیوند می دهد.