AGEs

محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) پروتئین یا لیپیدی هستند که در نتیجه قرار گرفتن در معرض قندها گلیکوزی می شوند. آنها می توانند عاملی در پیری و ایجاد یا بدتر شدن بسیاری از بیماریهای دژنراتیو مانند دیابت ، آترواسکلروز ، بیماری مزمن کلیه و آلزایمر باشند

عملکرد

AGEs تقریباً بر هر نوع سلول و مولکول بدن تأثیر می گذارد و تصور می شود که یکی از عوامل پیری و برخی از بیماریهای مزمن وابسته به سن است. همچنین اعتقاد بر این است که آنها در ایجاد عوارض عروقی دیابت نقش مهمی ایفا می کنند.

AGEs در شرایط پاتولوژیک خاصی مانند استرس اکسیداتیو ناشی از قند خون در بیماران مبتلا به دیابت بوجود می آید.

در زمینه بیماری های قلبی و عروقی ، AGEs می تواند اتصال متقاطع کلاژن را القا کند ، که می تواند باعث سفت شدن عروق و گرفتگی ذرات لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) در دیواره های شریان شود. AGEs همچنین می تواند باعث گلایشی شدن LDL شود که می تواند اکسیداسیون آن را ارتقا بخشد. LDL اکسیده شده یکی از مهمترین عوامل ایجاد آترواسکلروز است. سرانجام ، AGEs می تواند به RAGE (گیرنده محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته) متصل شود و باعث استرس اکسیداتیو و همچنین فعال شدن مسیرهای التهابی در سلولهای اندوتلیال عروقی شود.

AGEs طیف وسیعی از اثرات پاتولوژیک دارد مانند:

• افزایش نفوذپذیری عروق.
• افزایش سختی شریانی
• مهار گشاد شدن عروق با تداخل با اکسید نیتریک.
• اکسید کننده LDL.
• سلول های اتصال دهنده – از جمله ماکروفاژ ، اندوتلیال و mesangial – برای ترشح انواع سایتوکاین ها. استرس اکسیداتیو افزایش یافته است.
• سطح هموگلوبین- AGE در افراد دیابتی بالا رفته و سایر پروتئین های AGE در مدل های تجربی نشان داده شده اند تا با گذر زمان تجمع یابند ، از 5-50 برابر در دوره های 5-20 هفته ای در شبکیه ، لنز و قشر کلیه موشهای دیابتی افزایش می یابد. مهار تشکیل AGE باعث افزایش میزان نفروپاتی در موشهای صحرایی دیابتی می شود. بنابراین ، موادی که مانع از تشکیل AGE می شوند پیشرفت بیماری را محدود کرده و ممکن است ابزارهای جدیدی را برای مداخلات درمانی در درمان بیماری AGE ارائه دهند.
• قشرها گیرنده های سلولی خاصی دارند. بهترین مشخصه های آن RAGE است. فعال سازی RAGE سلولی بر روی اندوتلیوم ، فاگوسیتهای تک هسته ای و لنفوسیت ها باعث ایجاد رادیکال های آزاد و بیان واسطه های ژن التهابی می شود. κB ژنهایی را که با آترواسکلروز همراه بودند تنظیم کرد