سیتوکروم اکسیداز

سیتوکروم اکسیداز آخرین آنزیم زنجیره تنفسی میتوکندری است و وظیفه انتقال الکترون از سیتوکروم احیا شده به اکسیژن را برعهده دارد. سیتوکروم اکسیداز خود یک کمپلکس پروتئینی در غشا داخلی میتوکندری است. این کمپلکس از ۱۳ زیر واحد پروتئینی تشکیل شده که ۱۰ عدد آن توسط ژنوم هسته و ۳ عدد باقی‌مانده توسط ژنوم میتوکندری کد می‌شود. زیر واحدهای کد شده توسط ژنوم میتوکندری نقش اساسی را در فعالیت آن به عهده دارند. است. وزن این کمپلکس 200 KD است.

سیتوکروم اکسیداز C یک پروتئین غشایی بزرگ است که در باکتریها نیز یافت می‌شود.

عملکرد

سیتوکروم c جزئی از زنجیره حمل و نقل الکترونی در میتوکندری است. گروه هیم سیتوکروم c الکترونها را از کمپلکس bc1 پذیرفته و الکترونها را به کمپلکس IV منتقل می کند. سیتوکروم c همچنین در شروع آپوپتوز نقش دارد. پس از انتشار سیتوکروم c به سیتوپلاسم ، پروتئین متصل به پروتئاز آپوپتوز فعال کننده 1 (Apaf-1) می شود.

سیتوکروم c همچنین می تواند چندین واکنش ردوکس مانند هیدروکسیلاسیون و اکسیداسیون را کاتالیز کند و فعالیت پراکسیداز را با اکسیداسیون اهداکنندگان الکترونیکی مختلف مانند 2،2-آذینو بیس (3-اتیل بنزاتیازولین-6-اسید سولفونیک) (ABTS) نشان می دهد. کتو-4-تیومتیل اسید بوتیریک و 4-aminoantipyrine.

یک سیتوکروم c باکتریایی به عنوان یک ردوکتاز نیتریت عمل می کند