آنژین لودویگ Ludwig’s angina

آنژین لودویگ نوعی سلولیت شدید است که شامل کف دهان می شود. کف دهان بلند شده و در بلع بزاق مشکل وجود دارد . با بدتر شدن شرایط ، ممکن است راه هوایی با سخت شدن فضاها در دو طرف زبان به خطر بیفتد. این وضعیت شروع سریع دارد.

بیشتر موارد عفونت دندانی است. دلایل دیگر شامل آبسه پارافارنژال ، شکستگی فک پایین ، برش یا سوراخ شدن در داخل دهان است. این یک عفونت گسترده از بافت همبند از طریق فضاهای بافتی است .

درمان

برای هر بیمار ، برنامه درمانی مخصوص با در نظر گرفتن شرایط متفاوت بیمار باید در نظر گرفته شود. شرایط مشترک در زمان درمان، تجربه پزشک ، منابع موجود و پرسنل از عوامل مهم در تدوین یک برنامه درمانی هستند. چهار اصل برای درمان آنژین لودویگ وجود دارد: اطمینان از باز بودن راه هوایی ، درمان با آنتی بیوتیک قوی و تهاجمی ، برش و خروج عفونت ، تغذیه کافی و پشتیبانی از هیدراتاسیون . هریک در جزئیات زیر توضیح داده شده است.

آنتی بیوتیک

درمان آنتی بیوتیکی تجربی است ، تا زمانی که نتایج کشت میکروبی در آزمایشگاه حاصل شود ، داده می شود. درمان تجربی باید در برابر هر دو گونه باکتری هوازی و بی هوازی که معمولاً در آنژین لودویگ نقش دارند ، باشد. تنها در زمان بازگشت نتایج آزمایش کشت میکروبی ، باید درمانی متناسب با نیازهای خاص بیمار تنظیم شود.
درمان تجربی باید شامل پنی سیلین با مهار کننده B- لاکتاماز مانند آموکسی سیلین / تیکارسینین با اسید کلاوولانیک یا یک آنتی بیوتیک مقاوم در برابر بتا-لاکتاماز مانند سفوکسیتین ، سفوروکسیم ، ایمی پنم یا مروپنم باشد. ترکیب دارویی مؤثر در برابر بی هوازی مانند کلیندامایسین یا مترونیدازول میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
آنتی بیوتیکها تا زمانی که بیمار حداقل 48 ساعت دیگر تب نداشته باشد پیشنهاد می شود. سپس با استفاده از آموکسی سیلین با اسید کلاوولانیک ، کلیندامایسین ، سیپروفلوکساسین ، تریمتوپریم-سولفامتوکسازول یا مترونیدازول می توان از طریق درمان خوراکی به مدت 2 هفته ادامه داد.