کراتینیزاسیون یا شاخی شدن

سلول های شاخی شونده یا کراتینوسیت های اپیدرم در روند بلوغ، شاخی می شوند. بدین ترتیب که سلول های سطح پوست از بین رفته و سلول­های عمقی تکثیر می­ یابند و از عمق به سطح می­ آیند و لایه شاخی را می سازند که مملو از سلول‌های مرده و فاقد هسته و اندامک‌ یاخته‌ای(اُرگانل) است. شکل و ساختار این لایه٬ پوست را از عفونت ، تبخیر سریع آب سطحی و آسیب‌های مداوم مکانیکی-شیمیایی درامان نگه‌می‌دارد. (ملانوسیت­ها شاخی نمی­ شوند).

طی مراحل شاخی شدن آخرین لایه stratum corneum (خارجی ترین لایه اپیدرم) است و مرحله نهایی بلوغ و توسعه کراتینوسیت می باشد. کراتینوسیت ها در لایه پایه اپیدرم تکثیر می شوند و در سفری که تقریباً چهارده روز طول می کشد ، از طریق اپیدرم به سمت سطح مهاجرت می کنند و با رشد و نزدیک شدن به سطح به تدریج پتانسیل تکثیر کننده را از دست می دهند و دستخوش تغییرات می شوند.

لایه stratum corneum تقریبا از 15 تا 20 لایه سلول مسطح بدون هسته و اندامکهای سلولی تشکیل شده است. سیتوپلاسم آنها از کراتین رشته ای است.

سلول­ های جدید که از عمق به سطح می­ آیند کراتین می­ سازند تا تمام سلول و سیتوپلاسم را فراگیرد. بنابراین لایه لایه بودن اپیدرم به دلیل بلوغ سلولی، پدیده تمایز و مراحل مختلف پدیده تکثیر می باشد.