مزنشیم

مزنشیم (Mesenchyme) نوعی از بافت همبند است که بیشتر در طی رشد جنینی حیوانات یافت می شود. این ماده عمدتاً از ماده زمینه ای با سلول یا الیاف کمی تشکیل شده است.

ساختار

سلولهای مزانشیمی می توانند به راحتی مهاجرت کنند ، برخلاف سلولهای اپیتلیال ، که فاقد تحرک هستند ، در ورقهای کاملاً چسبنده سازماندهی می شوند و در یک جهت گیری آپیکال پایه ای می باشند.

توسعه

مزانشیم از مزودرم سرچشمه می گیرد. از مزودرم ، مزانشیم به عنوان “سوپ” از نظر جنین شناسی ظاهر می شود. این “سوپ” به عنوان ترکیبی از سلولهای مزانشیمی به همراه مایعات سروز به علاوه پروتئینهای مختلف بافتی وجود دارد. مایع سروز به طور معمول با بسیاری از عناصر مانند سدیم و کلرید موجود است. مزانشیم به بافت سیستمهای لنفاوی و گردش خون و همچنین سیستم اسکلتی عضلانی تبدیل می شود. این سیستم دوم به عنوان بافتهای همبند در سراسر بدن مانند استخوان ، ماهیچه و غضروف مشخص می شود. سرطان بدخیم سلولهای مزانشیمی نوعی سارکوم است.

انتقال اپیتلیال به مزانشیمی
اولین ظهور مزانشیم در طول گاسترولاسیون از فرآیند انتقال اپیتلیال مزانشیمی (EMT) رخ می دهد. این انتقال با از دست دادن اپیتلیال کادرفین ، اتصالات محکم و اتصالات چسبنده روی غشای سلولی سلولهای اپیتلیال اتفاق می افتد.

مولکول های سطح زیر آندوسیت قرار می گیرند و اسکلت سلولی میکروتوبول شکل را از دست می دهد و مزانشیم را قادر می سازد در امتداد ماتریکس خارج سلولی (ECM) حرکت کند. انتقال اپیتلیال-مزانشیمی در سلولهای جنینی که نیاز به مهاجرت از طریق بافت یا بیش از بافت دارند اتفاق می افتد و می توان با ایجاد یک انتقال مزانشیمی – اپیتلیال به دنبال تولید بافتهای اپیتلیال ثانویه باشد. سلولهای مزانشیمی جنینی پروتئین اختصاصی فیبروبلاست (Fsp1) را بیان می کنند ، که نشانگر خصوصیات مشترک آنها با فیبروبلاست های بزرگسالی مهاجر ، و c-Fos ، یک انکوژن مرتبط با تنظیم پایین کادرین اپیتلیال است. هر دو تشکیل لایه اولیه و بافت مزانشیمی وابسته به مسیر Wnt / β-catenin است.نشانگرهای خاص بافت مزانشیمی شامل بیان فاکتورهای ECM مانند فیبرونکتین و ویترونکتین است.