اتصال دزموزوم

دزموزوم (Desmosome) یا macula adherens یا نقاط جوش دهنده ساختار سلولی است که برای به هم چسباندن سلول ها عمل می کند. دزموزوم ها در مقابل نیروهای کششی مقاوم هستند و بیشتر در بافت پوششی ساده و بافت پوششی طبقه‌ای پیدا می شوند. فاصلهٔ میان‌ سلولی بسیار کم می باشد. از دیگر عملکرد های این نوع از پیوند بین سلولی چسباندن سلول های ماهیچه ای (عضلانی) و پوششی یک لایه و چند لایه به یکدیگر می باشد. این نوع پیوند را می توان بر روی بافت های پوششی مشاهده کرد

ساختمان

دسموزوم ها ازdesmosome-intermediate filament complexes تشکیل شده اند (DIFC) ، که شبکه ای از پروتئین های کادهرین (cadherin )، پروتئین های پیوند دهنده و رشته های واسطه ای کراتین است.

DIFC ها را می توان به سه ناحیه تقسیم کرد: منطقه هسته خارج سلولی ، یا desmoglea ، پلاک متراکم بیرونی ، یا ODP ، و پلاک متراکم داخلی ، یا IDP.

منطقه هسته خارج سلولی (extracellular core region) ، به طول تقریبی 34 نانومتر ، حاوی desmoglein و desmocollin است ، که در خانواده cadherin پروتئینهای چسبندگی سلولی هستند. هر دو دارای پنج حوزه خارج سلولی هستند و عملکرد اتصال به واسطه کلسیم دارند. کلسیم خارج سلولی روی desmoglein و desmocollin به شکل چسبندگی cadherin کمک می کند. آنها از طریق تعاملهای هتروفیل در فضای خارج سلول در نزدیکی N-termini ، به یکدیگر متصل می شوند. Desmoglein و desmocollin دارای یک منطقه ترانسممبران به علاوه یک قلاب داخل سلولی برای ثبات موقعیت خود در غشای سلولی هستند. Desmogleins و فرم desmocollin Dsc “a” حاوی کادهرین داخل سلولی هستند که به پلاکوگلوبین متصل می شوند.

پلاک متراکم بیرونی که طول آن بین 20-20 نانومتر است ، حاوی انتهای داخل سلولی دسموکلین و دسموگلین ، سمت N- پایانه دسموپلاکین و خانواده آرمادیلو پروتئین های واسطه پلاسوگلوبین و پلاکوفیلین است. پروتئین های آرمادیلو در اتصال به رشته های داخل سلول و پروتئین های غشای سلولی نقش دارند.

پروتئین های آرمادیلو شامل β-catenin ، p120-catenin ، plakoglobin (γ-catenin) و plakophilins 1-3 است. در دسموزوم ، پلاکوگلوبین و پلاکوفیلین به ایمن سازی دسموپلاکین و رشته های کراتین به ساختار دسموزوم کمک می کنند. پلاکوگلوبین دارای تکرار 12 بازوی با ساختار سر و دم است. پلاکوفیلین ها دارای 9 بازو هستند و در 2 ایزوفرم دارند: فرم کوتاه “a” و طولانی تر “b”.

پلاک متراکم داخلی ، همچنین در حدود 15-20 نانومتر طول ، حاوی انتهای C- پایانه دسموپلاکین و اتصال آنها به رشته های میانی کراتین است. دسموپلاكین فراوان ترین قسمت دزموزوم است ، زیرا به عنوان واسطه بین پروتئین های cadherin در غشای خارجی و رشته های كراتین عمل می كند. دسموپلاکین دارای دو ایزوفرم است که در طول آنها متفاوت است. همه دسموپلاکین ها دارای سر N ترمینال ، دم C متشکل از سه تکرار پلاکین و دامنه غنی گلیسین سرین-آرژینین (GSR) در انتهای C هستند