تراوه یا اگزودا Exudate

تراوه یا اگزودا (اگزودات) مایع خارج سلولی است که در نتیجهٔ تغییر وریدها هنگام التهاب به‌وجود می‌آید که باعث ایجاد یک مایع خارج سلولی با غلظت بالای پروتئین و چسبندگی بالا می‌شود. درواقع، اگزودا طرف مقابل ترانسودا است و به‌طور شایع در عوارض انفلامیتور، عفونت‌ها و عوارض نئوپلاستیک خواهد بود. در آنفارکتوس ریه،تروما و حساسیت به دارو ممکن است تراوه ایجاد شود

انواع تراوه عبارتند از:

• تراوهٔ بدخیم
• تراوهٔ ریزشی (نزله‌ای یا زکامی)
• تراوهٔ چرکین
• تراوهٔ التهابی
• تراوهٔ فیبرینی

اگزودای چرکی (تراوهٔ چرکین)

اگزودات چرکی شامل پلاسما و نوتروفیل فعال و مرده ، فیبرینوژن و سلولهای پارانشیمی نکروتیک است. این نوع اگزودات با عفونت های شدیدتر سازگار است و معمولاً به آن چرک گفته می شود.

اگزودای فیبرینی (تراوهٔ فیبرینی)

اگزودات فیبرینی عمدتا از فیبرینوژن و فیبرین تشکیل شده است. این ویژگی در کاردیت روماتیسمی است ، اما در کلیه صدمات شدید مانند گلودرد استرپتوکوکی (strep throat) و ذات الریه باکتریایی مشاهده می شود. التهاب فیبرین به دلیل رشد رگهای خونی به داخل اگزودات و پر کردن فضای موجود در فیبرین غالباً نیاز به مقادیر زیادی آنتی بیوتیک برای رفع مشکل دارد.

اگزودای ریزشی ( تراوهٔ ریزشی )

اگزودای ریزشی (Catarrhal) در بینی و گلو دیده می شود و از نظر محتوای مخاطی زیاد است.
اگزودات سروز (که بعضاً به عنوان ترانسودات سروز طبقه بندی می شود) معمولاً دارای پروتئین نسبتاً کم است و در التهاب خفیف دیده می شود. قوام آن شبیه به سرم است و معمولاً در موارد بیماری خاصی مانند سل مشاهده می شود.

اگزودای بدخیم (تراوهٔ بدخیم)

اگزودای بدخیم (یا سرطانی) در جایی که سلولهای سرطانی وجود دارد ظاهر می شود. معمولاً به عنوان اگزودات طبقه بندی می شود.